Υπάρχουν πράγματα που τελειώνοντας από την σχολή δεν περίμενα να δω και να ακούσω στους παιδικούς σταθμούς. Πράγματα, που τα χρόνια των σπουδών μου άκουγα να μας εξηγούν οι καθηγητές μας ξανά και ξανά γιατί δεν πρέπει να συμβαίνουν. Δεν έπεσα και από τα σύννεφα φυσικά, καθώς όσο ήμουν φοιτήτρια και πηγαίνοντας σε παιδικούς σταθμούς για τα εργαστήρια τα συναντούσα.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, θα αρχίσω με το πρώτο παράδειγμα, την φωτοτυπία. Δυστυχώς, όσο και αν πιστεύουμε ότι η φωτοτυπίες δεν δουλεύονται πλέον στους παιδικούς σταθμούς είναι κάτι που συναντάμε. Καταλαβαίνω την ευκολία που έχει όμως δεν αφήνει καθόλου να αναπτυχθεί η φαντασία του παιδιού. Στην τελική ξέρετε τι είναι ακόμα πιο εύκολο από την φωτοτυπία? Ένα άδειο χαρτί που το παιδί θα ζωγραφίσει όπως θέλει.
Ας συνεχίσουμε με την ώρα του νερού και της τουαλέτας. Είναι απόλυτα λογικό κατά την διάρκεια της ημέρας να υπάρχει ανά τακτά χρονικά διαστήματα η προτροπή από τον/την παιδαγωγό για να πάνε τα παιδιά στην τουαλέτα ή να πιούν νερό καθώς μπορεί να ξεχαστούν με το παιχνίδι όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι αν κάποιο παιδί δεν επιθυμεί να πιεί νερό την στιγμή που το προτείνει ο/η παιδαγωγός θα το αφήσουμε να περιμένει την επόμενη που θα πιούν πάλι όλα τα παιδιά. Τα παιδιά μπορούν να πάνε στην τουαλέτα και να πιούν νερό όποτε το επιθυμούν.
Επίσης, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε τις κατασκευές των παιδαγωγών. Αν κάτι βλέπουμε συχνότερα απ΄ όλα είναι οι κατασκευές που φτιάχνουν οι παιδαγωγοί και τις παρουσιάζουν ως έργα των παιδιών. Γι΄αυτό κατά την γνώμη μου ευθύνονται κυρίως οι ιδιωτικοί παιδικοί σταθμοί, καθώς πιστεύουν ότι αφού οι γονείς πληρώνουν πρέπει να βλέπουν ένα καλό αποτέλεσμα. Όμως, ευθύνονται και οι γονείς που πάντα ρωτάνε τι φτιάξατε σήμερα. Πρέπει λοιπόν να κατανοήσουμε ότι η δουλεία που γίνετε μέσα στην τάξη δεν μπορούμε πάντα να την δούμε με μία κατασκευή στο τέλος της ημέρας και αν μπορούμε μάλλον δεν θα είναι το τέλειο αποτέλεσμα που μπορεί να κάνει ένας ενήλικας.
Από την άλλη μεριά, βλέπουμε ότι στους δημόσιους παιδικούς σταθμούς επικρατεί η άποψη ότι δεν χρειάζεται να παράγουμε έργο. Βλέπουμε συχνά, από μεγαλύτερους συνήθως συναδέλφους να θεωρούν ότι ο δημόσιος παιδικός σταθμός είναι μια ευκαιρία για ξεκούραση, ένα μέρος που δεν χρειάζεται να κάνουν πολλά αφού δεν υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα σπουδών και δεν έχουν την πίεση που υπάρχει στους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς.
Όσα λοιπόν αναφέραμε παραπάνω, είναι πράγματα που δεν θα έπρεπε να βλέπουμε στους παιδικούς σταθμούς. Σίγουρα δεν είναι μόνο αυτά είναι και άλλα που μπορεί να αναφέρουμε σε ένα άλλο άρθρο.
